Wat is tracheale collaps?
De tracheale collaps van de hond is een ziekte van de luchtwegen waarbij de luchtpijp op zichzelf instort waardoor deze instort. geleidelijke sluiting, die de normale doorgang van lucht tijdens het ademen verstoort.
Zoom op de luchtpijp
De luchtpijp van de hond is een kanaal bestaande uit ringen van kraakbeen die lucht van het strottenhoofd naar de bronchiën van de longen circuleert bij het inademen en terug bij het uitademen. Het heeft een cervicaal gedeelte (in de nek van de hond) en een thoracaal gedeelte (in de thorax).
De aandoening is meestal gekoppeld aan a degeneratie van de kraakbeenringen die de luchtpijp ondersteunen en abnormaal losraken van het membraan die het weer sluit. Honden van kleine rassen zoals Toy Poodles, Yorkshires, Miniature Spitz of Lhasa Apso is bekend dat ze er aanleg voor hebben.
Er kunnen echter andere factoren de aandoening veroorzaken - of op zijn minst verergeren - zoals: herhaald trauma aan de luchtpijp (wanneer de hond bijvoorbeeld aan de lijn trekt en een ongeschikte halsband draagt), obesitas en gebrek aan lichaamsbeweging, de aanwezigheid van gelijktijdige ademhalings- of hartaandoeningen de ineenstorting van de luchtpijp of zelfs inademing van irriterende deeltjes zoals bijvoorbeeld passieve inademing van sigarettenrook.
Wat zijn de symptomen van tracheale collaps?
Een ineenstorting van de luchtpijp wordt meestal gemanifesteerd door: droge en chronische hoest bij honden, geaccentueerd als de hond opgewonden raakt of aan de lijn trekt. Soms kan zijn hoest zo ver gaan dat hij moet braken.
De hond die aan deze aandoening lijdt, kan zich ook presenteren met: piepende ademhaling.
We onderscheiden eigenlijk 4 stadia van zwaartekracht voor tracheale collaps:
- de stadium I waarbij een hoest bij de hond vooral wordt waargenomen wanneer hij in een staat van opwinding is of wanneer zijn luchtpijp wordt gepalpeerd die bovendien relatief zacht aanvoelt,
- de fase II wordt gekenmerkt door een frequentere en luidruchtige hoest (die de kreet van een gans oproept) gedurende de dag,
- de fase III wordt gekenmerkt door een nog frequentere hoest overdag dan in stadium II,
- de stadium IV waarbij het dier piepende geluiden, ademhalingsmoeilijkheden (geaccentueerd bij liggen), een min of meer permanente hoest en soms een blauwachtige verkleuring van de slijmvliezen (cyanose), tekenen van slechte bloedoxygenatie vertoont. In dit stadium heeft tracheale collaps een goede kans om de levensverwachting van de hond te verminderen.
Diagnose van ineenstorting van de luchtpijp
Wanneer de dierenarts wordt geconfronteerd met een dier dat symptomen vertoont die wijzen op een tracheale collaps, kan hij een beroep doen op: beeldvormende onderzoeken om zijn diagnose te bevestigen. Hij kan dan een endoscopie en / of een röntgenfoto van de nek en borst gebruiken om het uiterlijk van de luchtpijp van de hond te observeren.
Wat zijn de mogelijke behandelingen voor instorting van de tracheale honden?
De medische behandeling van tracheale collaps bij honden
Behandeling van tracheale collaps is: eerstelijns medische. Het is gebaseerd op de administratie van hoestonderdrukkers en luchtwegverwijders.
Van corticosteroïden kan ook voor zeer korte perioden en in ontstekingsremmende doses worden gebruikt om ontsteking van de luchtpijp te verminderen.
Er moeten ook hygiënische en dieetmaatregelen worden genomen om de toestand van de hond niet te verergeren, zoals:
- honden met obesitas of overgewicht op dieet te zetten om ze laten afvallen,
- vermijd het dragen van een halsband wanneer ze aan de lijn lopen, maar geef er de voorkeur aan een harnas te dragen dat de luchtpijp niet comprimeert,
- vermijd het inademen van rook of irriterende deeltjes bij de zieke hond.
Het is duidelijk dat als de hond lijdt aan andere hart- en / of luchtwegaandoeningen, deze gelijktijdig moeten worden behandeld.
De chirurgische behandeling van tracheale collaps bij honden
Wanneer de hond niet reageert op medische behandeling, is het soms mogelijk om een chirurgische behandeling. Verschillende technieken bestaan naast elkaar:
- de gedeeltelijke chondrotomie, die bestaat uit het aanspannen van het tracheale membraan,
- de knikken van het tracheale membraan die tot doel heeft een vouw in het tracheale membraan te maken om het te verkorten,
- de oprichting van een extra-luminale prothese. Het bestaat uit het plaatsen van een prothese, meestal polypropyleen, rond de luchtpijp om te voorkomen dat deze doorhangt, zoals een tutor,
- het plaatsen van een endoluminale prothese, ook wel tracheale stent. Het is een prothese die de chirurg in de luchtpijp plaatst en die, door uitzetting, een correcte opening van de luchtpijp tracht te herstellen.
Als gevolg van deze operaties kunnen soms complicaties optreden en sommige symptomen van de ziekte kunnen nog steeds aanhouden.
