Wilt u een puppy of een volwassen hond, welk ras, liever in een kennel of liever in een asiel? Zoveel vragen die ik zal proberen te beantwoorden om u extra mogelijkheden voor reflectie te bieden.
Allereerst wil ik even duidelijk maken dat ik absoluut niet tegen de aankoop van pups of honden in de fokkerij ben, deze keuze heb ik zelf ook gemaakt toen ik mijn allereerste hond daar adopteerde. is al een paar jaar oud. En om helemaal eerlijk en transparant met u te zijn, maakte de gedachte om een hond uit een asiel bij mij thuis te verwelkomen mij destijds een beetje bang. Inderdaad, ik wist niet zeker of ik zo'n hond aankon, ik had veel vooroordelen over de levensomstandigheden van honden die in asielen werden opgevangen en ik was gewoon bang dat ik zo'n verantwoordelijkheid niet op me zou kunnen nemen.
Maar sindsdien zult u begrijpen dat mijn denken enorm is geëvolueerd, en zeker sinds ik hondentrainer ben geworden natuurlijk.
De hond / object
Het blijkt dat sinds ik besloot om van mijn passie mijn werk te maken, ik, misschien op een wat brutale manier, werd geconfronteerd met een echte plaag die ik op dit moment niet vermoedde, dat moet ik bekennen. Inderdaad, ik zie (te) regelmatig mensen die in dierenwinkels op puppy's flitsen, ze soms voor een minimumloon kopen en dan twee maanden later proberen de puppy in kwestie terug te geven aan de dierenwinkel. . Nou nee, sorry, maar honden maken geen deel uit van "tevreden of je geld terug"-producten, het zijn geen meubels die je terugbrengt naar de leverancier als er een fabricagefout is.
Natuurlijk generaliseer ik deze zaak niet, maar als ik zie hoeveel honden zijn opgehaald en hoe moeilijk het is voor de verenigingen om hun asielen te "ontstoppen", zeg ik tegen mezelf dat het hoog tijd is om iets te doen en ze te redden. ze als louter objecten.
Maar dan rijst de vraag: welke hond moet je kiezen? Welke is geschikt voor mij? Hoe voorkom je dat je terugkeert naar de schuilplaats? Ben ik zeker van de "mens/hond" compatibiliteit? enzovoort.
Misvattingen om te kwalificeren
Als je toen net als ik was, vraag je je waarschijnlijk af of je in staat zult zijn om te gaan met een hond met een onbekend en in sommige gevallen traumatisch verleden.
Houd er rekening mee dat niet alle asielhonden noodzakelijkerwijs honden zijn die zijn mishandeld, geslagen en voor dood achtergelaten. Nee, inderdaad, en ook al is dit geen excuus voor deze aanpak, sommige honden worden in de steek gelaten vanwege tijdgebrek, onverenigbaarheid, overlijden of zelfs een verhuizing. Ze zijn dus niet allemaal angstig, angstig, hyperactief of zelfs agressief, ze hebben niet allemaal ontwikkelings- of gedragsproblemen, wees gerust.
Nog een misvatting die we veel horen: Asielhonden zijn geen rashonden. Ik zeg vals, archi vals! Ze zijn misschien geen meerderheid, daar ben ik het mee eens, maar helaas worden deze honden niet meer gespaard van verlating dan de anderen. Het is echter soms onmogelijk om een "raszuivere" hond te certificeren, omdat het zeer zeldzaam is dat de hond wordt verzameld met de stamboom om de nek. In feite zullen we verplicht zijn om "type hond" + zijn ras aan te geven.
Laatst ontvangen idee : asielen accepteren alleen volwassen en zelfs oude honden. Schuld ! Ook als u een puppy wilt adopteren, is het goed mogelijk om dat in een asiel te doen. Helaas, sommige individuen die nalatig zijn over de sterilisatie van hun dieren, worden geconfronteerd met onvoorziene nesten, in het onvermogen om de puppy's te plaatsen en daarom ze in de steek te laten … De puppy's blijven echter niet lang in opvangcentra, ze worden vaak geadopteerd heel snel.
Verantwoordelijkheden om aan te nemen
Bovendien moet u zich bewust zijn van verantwoordelijkheden bij het adopteren van een hond. Of je hond nu van een boerderij of een asiel komt, het is hetzelfde: jij moet een beslissing nemen! Dit moet stroomopwaarts en met uw hele gezin worden beschouwd. Het gaat er niet om dat je gewoon je goede daad van het jaar doet door een hond te adopteren en dan niet de consequenties te nemen.
Zo'n beslissing nemen betekent anticiperen en nadenken over toekomstige kosten: veterinaire zorg, voeding, speelgoed, eventuele clubactiviteiten, etc.
Zo'n beslissing nemen betekent ook dat je je bewust wordt van het levende wezen voor je. Dit wezen heeft inderdaad behoeften waaraan je moet voldoen:
- primaire behoeften : eten (aangepast en kwaliteitsvoedsel), drinken (zelfbediening), slapen (zet een mand in de woonkamer waar je stil bent).
- Sociale behoeften : ontmoet regelmatig hondenvrienden, ga elke dag minstens 30 minuten wandelen, beweeg fysiek, intellectueel en olfactorisch.
- Beveiligingsbehoeften : je plaats vinden binnen de groep, een referentiepersoon hebben die je kan vertrouwen, een gestructureerde leefomgeving hebben met de implementatie van leefregels voor goed samenwonen, enz.
Je beste vrienden op dit moment: het opvangpersoneel
In alle gevallen moet u: dwingend laat u informeren door de medewerkers die dagelijks in het asiel werken en die de honden eigenlijk perfect kennen. Dankzij hun observaties en hun ervaring kunt u hen een miljard vragen stellen om uw keuze zo goed mogelijk te verfijnen.
Aarzel bovendien niet om ze te vragen naar compatibiliteit met andere honden als je ze al hebt of met andere soorten zoals katten, vogels, enz. Maar ook bij bepaalde soorten mensen denk ik vooral aan kinderen of ouderen, als die deel uitmaken van je huishouden. Dit is erg belangrijk omdat het onaangename verrassingen voorkomt als je eenmaal thuis bent met je nieuwe metgezel, die in feite heel snel een "beperking" zal worden als je niet eerder naar zijn socialisatie hebt gevraagd.
Welk ras kiezen?
Natuurlijk moet u ook meer te weten komen over de specifieke kenmerken van het hondenras dat u kiest, en zelfs als het een kruising is. U moet ervoor zorgen dat u goed in hun behoeften kunt voorzien en dat uw levensstijl hen in staat stelt zich aan te passen aan uw huis.
Kies bijvoorbeeld geen hond met leerproblemen in zelfbeheersing, niet weten hoe te landen en altijd opgewonden zijn als je kinderen in huis hebt.
Neem ook niet de meest angstige en gevoelige hond mee in het asiel als je in het centrum woont. Of, en bij voorbaat mijn excuses voor de brutaliteit van mijn woorden, kies geen hond als je simpelweg geen tijd hebt om er voor te zorgen en je "gewoon" een emotioneel gat wilt opvullen of je vermiste hond direct wilt vervangen. . Ik weet dat het vaak verleidelijk is, maar het adopteren van een hond moet uit een weloverwogen beslissing.
Ik zal er ook aan toevoegen dat de keuze van de hond niet mag niet beperkt zijn tot fysieke criteria. Jarenlang zijn werkhonden "in de mode" geweest, zoals Duitse herders of, meer recentelijk, Australische herders. Maar deze honden mogen niet in ieders handen worden gelegd, want ze hebben… zeer sterke fysieke en intellectuele uitgavenbehoeften soms om hun "niet-gebruik" te overwinnen, en ja, ik begrijp dat we niet allemaal een kudde schapen hebben om onze hond aan te bieden.
Geloof me, als je niet voldoende kunt voldoen aan de behoeften van je toekomstige hond, kun je het beste nog wat langer in het asiel blijven in afwachting van een meer geschikt pleeggezin.
Regelmatige bezoeken
Aarzel niet om het asiel regelmatig te bezoeken om zeker te zijn van uw keuze, en vermijd zo dat uw hond terugkeert naar het asiel wegens onverenigbaarheid tussen baas en hond. Wandel met de honden, speel met ze om ze te observeren en kijk of er chemie is met een bepaalde hond.
Als je niet kunt "vinden wat je zoekt", dwing jezelf dan niet en kom later terug of bekijk andere schuilplaatsen. Het gaat er niet om standaard deze of gene hond te adopteren. Helaas zijn er nog veel asielen en komen er regelmatig nieuwe honden bij. Dus wees geduldig, want je zult onvermijdelijk de zeldzame parel vinden die je leven beter zal maken.
En ik zal eindigen met een zin die me echt van streek maakte: "Een hond adopteren in een asiel redt twee levens: dat van de hond die je adopteert, maar ook dat van de hond die zijn plaats in de box zal innemen".
