Wat is wekedelensarcoom?
Wekedelensarcoom is een overkoepelende term die zich groepeert verschillende soorten tumoren die het bindweefsel aantasten. Deze tumoren groeien waarschijnlijk overal waar bindweefsel aanwezig is: in de ondersteunende weefsels van de huid, maar ook in spier-, bloed- en zenuwweefsel.
Meer dan de helft van de wekedelensarcomen ontwikkelt zich in de extremiteiten, hoewel ze door het hele lichaam van het dier kunnen worden aangetroffen.
Dit noemen we:
- fibrosarcoom, een tumor van bindweefsel bij honden. Fibrosarcoom is verantwoordelijk voor ongeveer 15% van de huidkankers bij honden,
- neurofibrosarcoom of kwaadaardig schwannoom, een tumor die groeit ten koste van de zenuwmantel
- hemangiosarcoom, een tumor van de bloedvaten of de huid,
- liposarcoom, een tumor van vetweefsel,
- rabdomyosarcoom, een tumor van de dwarsgestreepte skeletspieren,
- leiomyosarcoom, een tumor van de gladde spieren van de darm.
Al deze tumoren kunnen het gevolg zijn van de ongecontroleerde ontwikkeling van verschillende soorten cellen waaruit bindweefsel bestaat.
Maar hoewel wekedelensarcomen afkomstig zijn van veel verschillende celtypen, gedragen deze tumoren zich over het algemeen allemaal hetzelfde en worden ze meestal hetzelfde behandeld. Wekedelensarcomen hebben dus de neiging om gemakkelijk omliggende lokale weefsels binnendringen. Er wordt ook gezegd dat ze zeer lokaal infiltrerend.
Wat zijn de symptomen van wekedelensarcoom bij honden?
De symptomen die uw huisdier kan hebben, zijn afhankelijk van waar de tumor zich bevindt. Aangezien deze tumoren in vrijwel elk deel van het lichaam groeien, variëren de tekenen sterk, afhankelijk van het weefsel dat is aangetast. Dus in het geval van tumoren op het niveau:
- spierweefsel, kan het dier tekenen van pijn en een stevige massa in het getroffen gebied vertonen,
- ledematen, de hond kan kreupelheid en zwelling hebben,
- zenuwweefsel, de hond kan last hebben van neurologische aandoeningen,
- van de darm, kan de hond last hebben van spijsverteringsstoornissen, waaronder braken, diarree, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies en buikpijn,
- mond, dieren hebben vaak een slechte adem, moeite met eten en bloeden,
- voortplantingssysteem, kan het problemen veroorzaken bij het urineren of poepen.
Hoe worden wekedelensarcomen gediagnosticeerd?
Wanneer de tumor toegankelijk is, kan door de dierenarts een fijne naaldaspiratie van de tumor worden uitgevoerd. Deze procedure omvat het opzuigen van een monster van cellen direct in de tumor om ze onder een microscoop te onderzoeken.
De diagnose met zekerheid is echter niet altijd mogelijk met deze methode en a biopsie kan dan nodig zijn. Een biopsie is een chirurgische excisie van een stukje van de tumor dat vervolgens onder een microscoop wordt onderzocht. Deze analyse informeert de dierenarts over de agressiviteit van de tumor en hoe de behandeling moet worden aangepakt.
De verlengingsopwerking maakt het dan mogelijk om te zoeken naar een mogelijke verspreiding van de tumor naar andere plaatsen van het lichaam. Deze beoordeling kan bloedonderzoek, urineonderzoek, thoraxfoto's, lymfekliermonsters en mogelijk een abdominale echografie omvatten.
Wat zijn de behandelmogelijkheden?
De meest gebruikte behandeling voor alle wekedelensarcomen is: chirurgie. Maar aangezien deze tumoren lokaal erg infiltreren, moet de tumorverwijdering groot en volledig zijn. Behandeling vereist daarom soms amputatie van het dier of een tweede procedure die een grotere excisie mogelijk maakt. Recidieven komen echter vrij vaak voor na de operatie.
Wanneer men niet boven de gezonde marges kan accijnzen, kan men soms een beroep doen op een adjuvante behandeling (chemotherapie of radiotherapie) of chirurgie alleen beschouwen als een palliatieve behandeling om de omvang van de tumor en de daarmee samenhangende klinische symptomen te verminderen en daardoor de kwaliteit van leven van het dier te verbeteren.
