Wanneer kunnen we praten over obesitas bij honden?
Obesitas wordt gedefinieerd als een ophoping van vet in het lichaam van de hond. Bij de mens is er een duidelijke indicator zoals de BMI (body mass index) die het mogelijk maakt om overgewicht te karakteriseren. Er is echter geen echt equivalent voor honden. Honden worden vaak geclassificeerd als overgewicht wanneer hun lichaamsgewicht meer dan 15% boven hun "optimale lichaamsgewicht" ligt, en in zwaarlijvigheid wanneer hun lichaamsgewicht 20% van hun optimale gewicht bereikt of overschrijdt. Dit idee van optimaal lichaamsgewicht is echter nogal variabel van persoon tot persoon en kan worden beoordeeld volgens de methode voor het beoordelen van de lichaamsconditie. Dit is een methode die gebaseerd is op het observeren van het silhouet van de hond, van bovenaf en van opzij gezien, en het palperen van de benige uitsteeksels om de vetreserves van de hond te bepalen.
Dus, bij een hond wiens gewicht is optimaal, als je het van bovenaf bekijkt, zie je dat het achter de ribben iets smaller wordt. In profiel is er een duidelijke buikdepressie. Botten zijn van een afstand niet zichtbaar, behalve de zwevende ribben bij kortharige honden. Wanneer je het dier met je handen plat en zonder druk palpert, moet je zijn botten onder een dun laagje vetweefsel voelen en zijn ribben met je vingers kunnen tellen zonder druk uit te oefenen.
In een hond in overgewicht of obesitas, de ribben zijn moeilijk te voelen onder een dikke laag onderhuids vet. We onderscheiden niet noch grootte noch buikholte maar, afhankelijk van de mate van zwaarlijvigheid, kunnen we observeren vetophopingen in het lumbale gebied van de hond, aan de basis van zijn staart, op zijn nek en op zijn thorax.
Waarom kan een hond zwaarlijvig worden?
Bien que certaines maladies endocriniennes comme l'hypothyroïdie et l'hypercorticisme et que la prise de certains médicaments puissent être en cause dans la survenue d'une prise de poids chez le chien, la principale raison du développement de l'obésité chez le chien repose zeker een onbalans tussen zijn energie-inname en zijn energieverbruik. Meestal is het daarom een overmatige voedselinname en / of te weinig energieverbruik die leidt tot obesitas. De factoren die een rol kunnen spelen, zijn te vinden onder:
- zijn genetica. Sommige honden hebben vanwege hun genetica een zeer efficiënt metabolisme waardoor ze kunnen profiteren van nog minder calorieën en de overtollige energie die wordt opgenomen in de vorm van vet kunnen opslaan. Dit is met name het geval bij Labrador en Golden Retriever,
- hun niveau van fysieke activiteit: de hond doet niet genoeg aan lichaamsbeweging om de calorieën die door zijn dieet worden geleverd te "verbranden",
- de hoeveelheid en energie-inhoud van hun dieet. Dit is het geval als de hond overvoerd is in relatie tot zijn werkelijke behoeften: voedsel met te veel calorieën, “zelfbediening” brokjes, onjuiste berekening van de hoeveelheid brok die aan zijn hond moet worden gegeven met als gevolg een te “royaal” rantsoen ., distributie van te grote hoeveelheden lekkers buiten de maaltijden, "bulimische" hond, enz.
De sterilisatie is ook een belangrijke risicofactor voor obesitas bij honden. Het verandert het metabolisme van een hond grondig door de afscheiding van geslachtshormonen te verminderen, wat het effect heeft van:
- om de eetlust van de hond en daarmee de voedselopname te verhogen,
- hun fysieke activiteit en dus hun energieverbruik verminderen,
- om de vetmassa van de hond te vergroten ten koste van zijn vetvrije massa, die als enige verantwoordelijk is voor het energieverbruik van het dier.
Zwaarlijvige hond: wat te doen?
Uw hond wordt zonder reden dik: sluit eerst een eventuele ziekte uit
Geconfronteerd met het overgewicht of obesitas van uw hond, is het eerst nodig om ervoor te zorgen dat zijn toestand niet de resultaat van endocriene ziekte of de bijwerking van een medicijn dat aan uw huisdier is voorgeschreven … vooral als uw hond zonder duidelijke reden dik lijkt te worden. Dit is vrij zeldzaam, maar het is de moeite waard om een dierenarts te raadplegen voordat u iets anders doet!
Zet je hond op dieet
Als de zwaarlijvigheid van uw hond niet het gevolg is van een organische ziekte of de bijwerking van medicatie, dan is er een disbalans tussen zijn voeropname en energieverbruik. Met hulp van een dierenarts zal het dus nodig zijn om diëten om af te vallen (en vooral vetmassa) aan uw dier. Bij dit dieet moet rekening worden gehouden met zowel de kwaliteit van het voedsel dat aan uw hond wordt gegeven als de hoeveelheid voedsel die dagelijks aan uw hond wordt gegeven.
Lees ook: Hoe zet je je hond op dieet?Parallel met de maatregelen die worden genomen met betrekking tot hondenvoer, zal het nodig zijn om:energieverbruik verhogen door hen aan te moedigen meer aan lichaamsbeweging te doen door middel van wandelingen, spelletjes of zelfs sportactiviteiten. Deze fysieke activiteiten zullen niet alleen het gewichtsverlies van uw huisdier bevorderen, maar ook zijn spiermassa behouden.
Raadpleeg een gedragstherapeut
Tot slot, als de gewichtstoename van uw huisdier is: het gevolg van boulimisch gedrag, zal het nodig zijn om dit dwangmatige gedrag te stoppen (of op zijn minst te verminderen) dat ervoor zorgt dat uw hond alles steelt en verslindt wat onder zijn neus voorbijgaat en dat elke poging tot een dieet zou kunnen doen mislukken!
Honden met het overgevoeligheids-hyperactiviteitssyndroom, gestreste of angstige honden en oudere honden die lijden aan seniele dementie kunnen dit soort eetstoornis. Een gedragstherapeutische dierenarts heeft oplossingen om dit te verhelpen.
Afhankelijk van het probleem dat uw hond heeft, kunnen de oplossingen zijn:
- de uitvoering van een anxiolytische behandeling om de stress en de angst van de hond te verminderen in de vorm van medicijnen of natuurlijke anti-stress oplossingen die de vorm kunnen aannemen van bloemenessences, rustgevende voedingssupplementen, het gebruik van rustgevende feromonen, homeopathie of planten met anxiolytische en/of anorectische actie (die de eetlust onderdrukken),
- geassocieerd met de uitvoering van gedragstherapie specifiek.
