Mijn hond wil niet alleen gelaten worden: oorzaken en oplossingen -toutoupurldog

Hond die niet alleen wil zijn: de tekens die nooit liegen

Een hond die er niet tegen kan om alleen te zijn, mag adopteren ongewenst gedrag gerelateerd aan de context van de scheiding tussen:

• van verwoesting verspreid over het huis in verband met het orale verkenningsgedrag van de hond (likken, kauwen, krabben aan de vloer of muren, enz.), maar meestal gericht op voorwerpen die de geur van de eigenaar dragen (afstandsbediening, bank, bril, sokken, enz.) ramen en/of deuren, gekoppeld aan ontsnappingspogingen (deurkrasjes e.d.),
• keffen, schreeuwen, schril geblaf onder andere geluiden die de oorzaak kunnen zijn van buurtproblemen,
• van troep (urine of ontlasting) terwijl de hond meestal schoon is,
• van tekenen van stress gekoppeld aan reacties van het autonome zenuwstelsel zoals het legen van de anaalklieren waardoor een stinkende afscheiding wordt veroorzaakt, speekselvloed, hijgen, diarreeproblemen … Deze symptomen kunnen optreden in afwezigheid van een of meer meesters of in afwachting van scheiding bij vertrek,
• de adoptie van substitutiegedrag zoals dwangmatig bijten of zelflikken dat waarschijnlijk leidt tot likkende granulomen of zelfs zelf toegebrachte verwondingen of als repetitief gedrag (herhaald heen en weer, cirkelen, veelvuldig drinken, enz.)
• een intense opwinding bij terugkeer van de meester of meesters verkeerd geïnterpreteerd als "de vreugde van de hond" om ze te vinden.

Deze overlast kan zich slechts bij bepaalde gelegenheden voordoen (alleen wanneer de leerkrachten op een ongebruikelijk tijdstip of na een aantal uren afwezigheid uitgaan) of systematisch tijdens elke scheiding voor welke duur of duur dan ook.

Waarom wil je hond niet alleen zijn?

Omdat hij last heeft van verlatingsangst

De bovengenoemde gedragingen en overlast zijn vaak de manifestaties van angst die uw hond voelt als u hem alleen laat. Deze verlatingsangst kan worden gekoppeld aan:

• de persistentie van primaire gehechtheid bij honden

We spreken van primaire gehechtheid om aan te duiden dat de pup zich bijna vanaf de geboorte aan zijn moeder hecht. Ze belichaamt voor hem een ​​kalmerende figuur, die hem in staat stelt zijn omgeving zonder angst te verkennen. Maar wanneer de melktanden verschijnen, wordt het voeden pijnlijk voor de moeder en de moeder begint dan natuurlijk haar puppy's weg te duwen en weg van hen vanaf hun leeftijd van 3 weken. Dit afstand nemen gaat geleidelijk verder met het aanleren van houdingen van onderwerping en zelfbeheersing om volledig rond de 4 maanden van het jonge dier te eindigen. Maar aangezien een puppy zelden al die tijd bij zijn moeder wordt achtergelaten, zal het jonge dier door overdracht gehecht raken aan een geadopteerd familielid. Dit wordt dan de tweede primaire bijlage genoemd. Na het in de paar dagen na de adoptie kort te hebben versterkt, is het dan aan de nieuwe eigenaar van het kleine dier om het door de moederhond ingezette detachement voort te zetten. Anders loopt de jonge hond het risico gehecht te raken aan slechts één persoon in het huishouden en in paniek te raken als een puppy wanneer hij wordt gescheiden. Deze aandoening komt vaker voor bij honden dan hun baasje gelijkstelt aan "hun kind". Meestal treft het honden van kleine rassen die overal door hun eigenaar worden meegenomen, heel vaak in hun armen worden gedragen en in hun bed slapen.

• een secundaire hypergehechtheid

Secundaire gehechtheid verwijst naar de gehechtheid die uitkomt wanneer de primaire detachement is bereikt. Het is het normale proces van overdracht van de primaire gehechtheid van de moeder (of draagmoeder) naar alle leden van de sociale groep en zijn leefgebied. Soms wordt deze secundaire gehechtheid overdreven en vindt de hond alleen verzoening in aanwezigheid van zijn gehechtheidsfiguur(s). Het dier probeert dan altijd bij een persoon te zijn, die het volgt waar het ook gaat, en bij hun afwezigheid, of in afwachting van hun afwezigheid of verwijdering, vertoont de hond tekenen van angst.
Dit probleem van verlatingsangst, dat ten grondslag ligt aan het ongewenste gedrag dat in de eerste paragraaf is besproken, wordt gevonden bij honden met een angstig en depressief terrein en verschijnt meestal na de puberteit. Deze dieren zijn anders vaak bezorgd, angstig en nerveus. In feite is het bij deze honden niet de secundaire hypergehechtheid die angst veroorzaakt, maar de angst die ervoor zorgt dat ze aan hypergehechtheid lijden.

Deze angst kan zelf verschillende oorzaken hebben:

• van ongeschikte leefomstandigheden voor het dier en/of een verkeerde manier van communiceren tussen de baas en de hond,
• een ontwikkelingsstoornis van de hond zoals bijvoorbeeld een Hs-Ha syndroom,
• een ziekte dat fysieke pijn veroorzaakt of de hersenfunctie beïnvloedt, zoals hypothyreoïdie.

Omdat je hond niet goed met zijn frustratie omgaat

Uw hond kan ook gewoon een beetje "temperamentvol" zijn en zijn woede uiten omdat hij alleen thuis is door te blaffen en grommen, krabben en bijten op deurposten, of het maken van urine- of fecale markeringen. In dit geval bevindt de vernietiging zich meestal bij uitgangen en wordt de puinhoop "bewust" achtergelaten op strategische plaatsen zoals in het midden van een kamer.

Dit soort gedrag komt meestal voor bij honden waarvan de eigenaren geen huisregels hebben op basis van het beheer van voedsel, ruimte en contact.

Omdat hij zich verveelt

Ten slotte is het mogelijk dat uw hond zich tijdens uw afwezigheid gaat vervelen en de tijd probeert te doden door alles te vernietigen wat in zijn bek valt.

Mijn hond wil niet alleen zijn: hoe goed te handelen?

Opzetten van gedragstherapie

Of uw hond zich nu verveelt, last heeft van angst of zijn frustratie niet goed kan beheersen, er zijn verschillende richtlijnen die u moet toepassen bij het verlaten, terugkeren en thuisblijven:

Wanneer je gaat

Verwijder al je vertrekrituelen wat zou bestaan ​​uit afscheid nemen van je hond, hem minimaal een half uur voor vertrek volledig negeren (niet tegen hem praten, hem aanraken of naar hem kijken) en vertrekken alsof je de post gaat krijgen de brievenbus.

Het is mogelijk dat de simpele handeling van het afpakken van uw jas of uw sleutels voldoende aanwijzingen is voor uw hond om hem in al zijn vormen achter te laten. Als dat zo is, dek het dan af! Ontdoe uw hond van deze handelingen door ze dagelijks te herhalen zonder dat uw vertrek erop volgt. Zo zal uw hond ze beetje bij beetje niet meer associëren met uw vertrek uit huis.

Je kunt je hond ook afleiden door hem een ​​bezigheidsspeeltje vol lekkers te geven als je weggaat. Maar wees voorzichtig, als je hem dit speeltje alleen geeft als je weggaat, wordt het op zijn beurt een aanwijzing voor je vertrek. Overweeg dus om hem dit speeltje ook op andere momenten in jouw aanwezigheid te geven.

Lees ook: Je hond bezig houden tijdens een afwezigheid

Als uw hond angstig is, verklein de ruimte van uw hond bij uw afwezigheid. Plaats hem dan in een niet-blinde kamer waar hij toegang heeft tot zijn mand en zijn waterbak of in een overdekte nis voor afwezigheden van minder dan 3 uur. Het gebruik van de binnenkennel vereist echter dat u uw hond van tevoren goed heeft gewend om erheen te gaan. Het is ook een back-up - en dus tijdelijke - oplossing om de schade van destructieve honden te beperken (en dus ook veilig te houden) en tijdens het wachten de oorzaken van de angst van de hond te behandelen.

Als je terugkomt

Op dezelfde manier dat je elk startritueel verwijdert, verwijder elke rituele terugkeer. Wees volledig onverschillig voor de aandacht van de hond totdat hij kalm is. Sla jezelf niet voor het hoofd omdat je niet "hallo" tegen je hond zegt als je terugkomt. Door hem aandacht te geven en te aaien, versterkt u onbewust het feit dat de hond de hele tijd dat u weg was angstig is geweest. Deze gebaren houden de vicieuze cirkel van gehechtheid en het ongemak van uw dier in stand.

Straf je hond niet en maak geen ruzie met hem voor de dwaze dingen die hij heeft gedaan in jouw afwezigheid , wat ze ook zijn. Je hond zou niet begrijpen waarom je hem straft en dat zou zijn angst alleen maar vergroten. Dus pas de regel van "niet gezien, niet genomen" toe.

In geval van onreinheid, maak nooit schoon in het bijzijn van je hond. Je schoonmaakhouding, gehurkt, lijkt op een oproep om te spelen, maar door op dit punt nogal van streek te zijn, zou je een nogal paradoxaal bericht naar je dier sturen en zou je er tegen zijn om het te negeren wanneer je terugkeert. .

Altijd thuis

Om een ​​angstige hond een stabiele en geruststellende omgeving te bieden en om een ​​einde te maken aan het ongewenste gedrag van een hond die thuis denkt de "baas" te zijn, is het noodzakelijk om (opnieuw) levensregels invoeren thuis op basis van:

• Contactbeheer:

Je moet zijn op initiatief van contacten met uw hond, hetzij met u of met een andere persoon. Het is aan jou om te beslissen over het begin en het einde van elke activiteit: aaien, spelen of gasten ontvangen … Je moet daarom niet reageren op verzoeken van je hond als hij om een ​​streling komt vragen of om je een speeltje te brengen en aarzel niet om het weg te duwen of naar uw winkelmandje te sturen als het aandringt.

Uw hond zal dan begrijpen dat hij geen toegang heeft tot al deze middelen wanneer hij dat wil, maar dat het aan u is, zijn gehechtheid, zijn "ouderfiguur", zijn vertrouwen, om voor hem te beslissen.

• Ruimtebeheer:
  

U dient uw hond een comfortabele mand, bench of kennel aan te bieden in de woonkamer van uw huis. Je hond moet daar rustig kunnen zijn en daar niet gestoord worden. Deze plaats mag niet in het midden van de kamer zijn, noch op een strategische plaats zoals bijvoorbeeld onderaan een trap of naast een deur, zodat deze uw komen en gaan niet in de gaten houdt. Door zijn hond een plek te geven, krijgt hij een "toevluchtsoord" in je huis, een plek zonder al te veel doorgangen en waar vooral niemand hem lastigvalt.

Je moet niet toestaan ​​dat de hond zich nestelt op ongemakkelijke plaatsen waar je over of om hem heen moet stappen om hem te passeren, of dat hij je door het huis volgt. Ontzeg hem ook de toegang tot de bank en het bed (of regel in ieder geval hun toegang). Richt op uw verzoek verboden kamers in waar de hond niet mag komen.

• Voedselbeheer:
  

Ten slotte moet de hond idealiter na zijn baasjes gevoerd worden (of minstens een uur ervoor), geïsoleerd (zonder dat de baasjes hem zien eten) en in 15 tot 20 minuten. De hond mag geen eten halen als hij aan tafel roept en ook niet naar believen eten, "zelfbediening".

Overweeg ook om te voldoen aan de sociale, fysieke en mentale uitgaven van uw hond door hem elke dag uit te laten en hem te voorzien van dagelijkse activiteiten.

De natuurlijke boost

Als uw hond angstig is als u hem alleen laat, kunnen de effecten van gedragstherapie worden ondersteund door:

• het gebruik van rustgevende feromonen in de vorm van een halsband of elektrische diffuser om te plaatsen in de kamer waar de hond verblijft in uw afwezigheid,
• de administratie van Bach bloesems vooral witlof of rode kastanjebloesems met een snelheid van 3 druppels per dag gedurende ten minste 15 dagen. Kies formules die speciaal zijn samengesteld voor huisdieren of kinderen, alcoholvrij.

Deze producten zijn duidelijk niet effectief wanneer ze alleen worden gebruikt bij de "behandeling" van verlatingsangst, maar kunnen de toepassing van gedragstherapie voor onthechting vergemakkelijken.

Wat als dat niet genoeg is?

Als het toepassen van deze paar tips niet voldoende is om het vervelende gedrag van uw dier op te lossen en te verminderen, kunt u het beste een beroep doen op:

• een dierenarts als eerste stap, om lichamelijke of ontwikkelingsproblemen uit te sluiten die ervoor zorgen dat ze niet alleen kunnen zijn. Naast gedragstherapie is het in deze specifieke gevallen namelijk mogelijk dat uw hond een medicamenteuze behandeling moet krijgen om zijn aandoeningen te behandelen,
• een specialist in hondengedrag, dierenartsgedragsdeskundige of hondengedragsdeskundige, die de oorsprong van de aandoening van uw hond nauwkeurig kan identificeren en gedragstherapie kan opzetten die is aangepast aan zijn specifieke geval.